COLUMN SEBASTIAAN CAPEL: STILTE IN ZUID

Net als veel bewoners en bezoekers geniet ik van wat er allemaal te zien en te beleven is in de stad. Maar soms is het ook fijn de stilte op te zoeken, juist ter afwisseling van dat levendige en bruisende. Een moment van rust, bezinning, misschien zelfs wel overpeinzing. Sommige bewoners hebben zo’n plek voor zichzelf, met een mooie tuin of een balkon waar de stad schijnbaar aan voorbij trekt zonder enig geluid. Gelovigen vinden zo’n plek in een van de vele gebedshuizen in de stad. Maar ook zonder eigen plek of geloof zijn er genoeg plekken van verstilling, ook in Zuid. 

De parken zijn een mooie en logische plek. Daar hebben we er in Zuid gelukkig veel van, in alle soorten en maten. Het Sarphatipark is geloof ik per vierkante meter het drukst bezocht van heel Nederland, dus die leent zich wat minder. En hoewel het Vondelpark vaak vol ligt met een beetje mooi weer, je er struikelt over de hardlopers en hondenuitlaters, en toeristen er altijd wel komen, zijn ook hier nog genoeg plekjes te vinden waar je de wind in de bomen hoort ruisen. Het is misschien even zoeken, maar ook die zoektocht kan al een mooi moment zijn.  

Een andere plek om de stilte te vinden, en waar je er geen moeite voor hoeft te doen, zijn de begraafplaatsen. Wellicht een macaber idee om deze bewust op te zoeken, maar het zijn mooie plekken. En juist hier, waar het leven wordt afgesloten, kan het mooi zijn eens stil te staan bij het hier en nu. In Zuid hebben we meerdere begraafplaatsen met Zorgvlied als bekendste. Hier liggen ook de nodige bekende overledenen, zoals Herman Brood, Hans van Mierlo en Annie M.G. Schmidt. Gelukkig is het nog geen bedevaartsoord, zoals Jim Morrisons graf op het Parijse Pere Lachaise, waar er dranghekken aan te pas komen. En het was juist de stilte die we zochten…Een minder bekende begraafplaats, ook niet meer in gebruik, is Huis te Vraag aan de Schinkel. Jarenlang hield een oud echtpaar dat ook er woonde, de boel netjes bij, geholpen door een groep vrijwilligers. Helaas zijn zij door ouderdom gedwongen de plek te verlaten. De vrijwilligers en buurtbewoners hebben inmiddels plannen voor de invulling van het pand. Maar het belangrijkste is de stilte die er permanent heerst. 

Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat alle lezers deze plek gaan bestormen! Zoals het vroeger ging als een restaurant van Johannes van Dam een mooi rapportcijfer had gekregen. Maar gelukkig zijn er dus genoeg andere plekken in Zuid voor een moment van rust. Zelf kan ik trouwens enorm genieten van de stilte in de straten van Zuid waar weinig gebeurt. Daarom neem ik fietsend of wandelend liever de “toeristische route” dan rechttoe-rechtaan. En zoals ik vaker schrijf, die stilte en rust geeft mij ook de ruimte om rond te kijken.