JULIA MEKKES
Strafrechtadvocaat, podcasthost, ondernemer, maar bovenal Amsterdammer in hart en nieren. Met een succesvol kantoor midden in Amsterdam en een broodjeszaak in één van de drukstbezochte straten van De Pijp is Julia Mekkes (32) stevig verankerd in haar geboortestad. Of het nu gaat om de voorbereiding van een zitting, nieuwe ideeën voor een podcast of de toekomst van Broodje Gerard, overal haalt ze inspiratie uit. Weggaan uit Amsterdam? Daar peinst ze niet over. Haar familie, vrienden en alles wat ze liefheeft bevinden zich hier, en voor hen gaat ze door het vuur.
We ontmoeten Julia in de Rechtbank Amsterdam op de Parnassusweg, een plek waar ze voor haar werk regelmatig te vinden is. Het is te merken dat ze hier bekend is, met haar vriendelijke glimlach, een groet naar de bewakers en een gemoedelijk praatje met de barista. Voordat we gaan zitten beantwoordt ze nog snel een telefoontje – haar moeder, die lampjes voor Julia aan het uitzoeken is voor haar tent op Lowlands. Het typeert haar: een sterke familieband, een work-hard-play-hard mentaliteit en het vermogen om moeiteloos te balanceren tussen werk en privé. Iets wat ze van huis uit heeft meegekregen, haar ouders zijn namelijk precies hetzelfde.
Je bent geboren en getogen in Amsterdam. Hoe was het om hier op te groeien?
“Ik ben in Zuid geboren. Mijn ouders werkten als verpleegkundigen in het ziekenhuis, maar waren dat op een gegeven moment zat. Ze besloten daarom het roer om te gooien en te gaan ondernemen. Toen zijn ze beide de meubelbranche in gegaan. In mijn jeugd hadden ze allebei een winkel op de Gerard Doustraat. Dat voelt inmiddels als een full-circle- moment, wij hebben daar nu namelijk Broodje Gerard. Mijn ouders hebben altijd heel hard gewerkt, daar tegenover stond dan ook altijd veel ontspanning. Dus na een hele week knallen kwam er op vrijdag bijvoorbeeld een sushischaal op tafel.”
Wat voor soort jeugd heb je gehad?
“Een hele fijne. Als kind rende ik het liefst over de Albert Cuypmarkt dwars door alle kraampjes, kleine verborgen gangetjes en zijstraatjes. Ik was me ervan bewust dat mijn ouders hard werkten, het resultaat wat geboekt werd was namelijk ook zichtbaar. Verhuizen naar een groter huis, een mooie vakantie, dat was allemaal motivatie en inspireerde mij. Niets was te veel voor ze. Mijn moeder had bijvoorbeeld een eigen goedlopende zaak, maar stond toch altijd zelf te stofzuigen, verschil werd er niet gemaakt.”
Je combineert strafrechtadvocatuur met verschillende ondernemingen. Kan je me meenemen in een gemiddelde werkdag?
“Met mijn praktijk ben ik veruit het meest bezig. Op sommige dagen heb ik een kantoordag, en ik heb natuurlijk ook zittingen. Een overleg met Zogenaamd Succesvol, onze podcast, kan uiteraard wat makkelijker opgeschoven worden dan een overleg met een cliënt. Ik probeer me altijd te focussen op datgene waar die dag voor gereserveerd is. Als ik bijvoorbeeld een dag met de marketing voor Broodje Gerard bezig ben, probeer ik minder telefoontjes op te nemen van mijn praktijk. Tenzij het spoed is, dat hoort erbij.”
Wanneer wist je dat je advocaat wilde worden?
“Ik had hele brede interesses, daardoor was het kiezen van een studie lastig. Op een gegeven moment had ik een bijbaan in een gevangenis, en merkte ik dat ik gefascineerd raakte door het strafrecht: waarom mensen in de gevangenis zitten, wat hun achtergrond is, maar vooral hoe ik zou kunnen helpen. Iedereen heeft een verhaal, en elke strafzaak is een soort boek dat je leest. Elke zaak is uniek, dat maakt dit werk ook erg afwisselend. Laatst bezocht ik op een zonnige dag een cliënt in de gevangenis. Toen ik vertrok, zei hij: ‘Geniet van je week daarbuiten, ik zit 23 uur per dag in deze cel, en mag er daarvan maar één naar buiten.’ Natuurlijk zitten mensen niet voor niets vast, maar zoiets zet je eigen leven wel in perspectief.”
Ben je ooit bang voor je veiligheid vanwege de combinatie strafrechtadvocatuur en je online platform?
“Ik probeer altijd rekening te houden met wat ik deel op social media. Echte privédingen deel ik bijvoorbeeld niet, maar daar ben ik niet op een dagelijkse basis mee bezig. Het is belangrijker om te weten waar de grenzen liggen, en die daadwerkelijk voor jezelf te stellen. Hierdoor ben ik ook kritischer geworden in mijn werk, bijvoorbeeld welke zaken ik wel of niet aanneem.”
Wat is volgens jou op carrièregebied de grootste misvatting over jou?
“Dat ik er anders uitzie dan de ‘gemiddelde’ strafrechtadvocaat, en daardoor minder competent zou zijn. Mensen om mij heen weten hoe het echt zit, en het belangrijkste is dat cliënten vertrouwen hebben in mij en mijn kunnen.”
Welke zaak of ervaring heeft jou tot nu toe het meeste gevormd?
“Ik sta ook slachtoffers bij, vaak zijn dat nabestaanden. Dat zijn voor mij de meest ingrijpende zaken. Bij een van die zaken hadden vier jongens van begin twintig tijdens de lockdownperiode” de hallucinerende drug LSD genomen, waarna eentje een zogenoemde bad trip kreeg, in een psychose raakte en demonen zag. Hij greep naar een mes en heeft daarmee een van zijn vrienden om het leven gebracht. Het slachtoffer stierf ter plekke, ik heb zijn zusje bijgestaan. Het ene moment is de familie zich van geen kwaad bewust, het andere moment wordt er aangebeld met het hartverscheurende nieuws dat je kind niet meer leeft. Deze zaak speelde zich niet af in een crimineel milieu, maar ging om vier vrienden, de gevolgen van zoiets zijn zo persoonlijk en intens. Ik heb nog steeds contact met de familie en ben heel lang bij ze geweest, want zo’n proces kan vaak jaren duren. Zaken waarin jonge mensen overlijden raken mij nog altijd het meest.”
Je bent altijd open geweest over de werkdruk en hectiek in je leven. Wat doe je als je de draad even kwijtraakt?
“Ik ben één keer echt goed de draad kwijtgeraakt, al weet ik er zelf niet veel meer van. Dat was vorig jaar, het werd me toen allemaal te veel. Werk was druk, mijn content ging heel hard en bovenop alle werkdruk zaten we middenin een verhuizing en de feestdagen. Ik heb direct geprobeerd om mijn agenda zo leeg mogelijk te maken, dat heb ik van Anke (de Jong, red.) geleerd. Zij zegt altijd, ‘Het is ook aardig om je grens aan te geven, en gewoon nee te zeggen.’ Dat houd ik tegenwoordig in mijn achterhoofd. Als je niet gelijk ja zegt, is de teleurstelling voor de ander minder groot als je toch niet kan. In het weekend wil ik best een dag aan iemand anders besteden, maar minimaal één dag is voor mijzelf.”
Wat is de grootste uitdaging in jouw werk? Zowel in de advocatuur als met je ondernemingen?
“Toch echt het vinden van die balans. Dat je overal genoeg aandacht aan probeert te besteden. Ik merk nu wel dat alles meegroeit, dus heb ik meer mensen kunnen aannemen waardoor ik weer meer tijd voor uitbreiding krijg. Dat is heel fijn.”
Wie of wat inspireert jou het meest, zowel in werk als privé?
“Ik heb niet één specifieke inspiratiebron, maar mijn omgeving inspireert mij dagelijks. Mijn vrienden, mijn ouders, mijn vriend. Ook heb ik een coach, Arold Langeveld, waarmee ik op zowel persoonlijk als professioneel gebied praat. Hij zet me, wanneer het nodig is, weer met beide benen op de grond, en is een ster in relativeren.”
Wat is typerend voor ‘huize Mekkes’?
“Voor elkaar klaarstaan. Mijn ouders zijn er altijd voor mij. Mijn hele familie woont maximaal tien minuten bij ons vandaan, ze willen het liefst voor altijd dicht in de buurt blijven. We zijn erg hecht, mijn moeder komt nog vaak bij ons thuis, ze neemt dan altijd eten voor ons mee. Wij doen veel voor anderen, er is altijd genoeg in huis. De deur staat altijd open – dat is niet veranderd ten opzichte van vroeger. Oh, en niet te vergeten: eten in overvloed.”
Is er een familietraditie of moment uit je jeugd waar je vaak naar terugverlangt?
“Wij vieren bijna elke feestdag, van jongs af aan al. We gaan binnenkort weer een weekendje weg met de hele familie, inclusief alle aanhang, dat is een traditie geworden. Vroeger gingen we vaak naar Zeeland in de zomer. Het gaat ons vooral om het bij elkaar zijn, samen tijd doorbrengen. En wat ik net zei – heel veel en goed eten.”
We zijn nu bij de rechtbank Amsterdam. Hoe belangrijk is deze plek voor jou?
“Deze plek betekent voor mij vooral mijn werk, maar voor mijn cliënten is dit vaak een belangrijke en spannende dag in hun leven. Op dat moment probeer ik mij als vangnet op te stellen. Ik stel ze zo veel mogelijk gerust, praat ze door de dag heen en leg gaandeweg zo veel mogelijk uit. Als advocaat kom je voor iemand op, dat begint in dit geval vrij letterlijk bij de voordeur van de rechtbank.”
Jullie hebben vrij recent Broodje Gerard op de Gerard Doustraat geopend, en een snelgroeiende podcast Zogenaamd Succesvol! Hoe gaat het daarmee?
“Allebei heel erg goed! Met beide zijn we erg druk, voor Broodje Gerard doen wij voornamelijk de marketing, soms staan we zelf in de zaak. We merkten dat mensen dat heel leuk vonden, en wij eigenlijk ook. Een horecazaak is niet niks, het is keihard werken en elke dag aanpoten. Wellicht dat we ooit uit gaan breiden, maar dat is voor nu nog ver in de toekomst. Zodra ik ergens aan begin, ben ik in mijn hoofd al tien stappen verder, maar voor nu gaat alles erg goed. Zogenaamd Succesvol ontstond als een passieproject vanuit Anke en mijzelf, ‘de zoveelste podcast’, dachten wij. Met de eerste paar afleveringen vroegen wij ons af of het wel zou gaan lopen, maar inmiddels wordt elke aflevering gemiddeld 35.000 keer beluisterd, laatst hadden wij zelfs een live podcastaflevering met luisteraars, dat was zo leuk!”
Zijn er nog andere plekken in Zuid waar je graag komt?
“Mijn favoriete plek om een broodje te halen, is slagerij Hergo op de Beethovenstraat zijn. Verder zijn Anke en ik dol op de Marathonweg, en ben ik heel trots op een vriendin van mij, Amijé van der Laan, die een aantal maanden geleden SHOT heeft geopend, op de Marathonweg. En er zit een verborgen parel in de Schinkelbuurt, Foodbar 63. Het is piepklein, heeft een Franse sfeer en alles is onwijs lekker. Ook fijn, de prijzen zijn daar normaal gebleven.”
Wat vind je zo leuk aan Zuid?
“Dit is de buurt waar ik ben opgegroeid. Mijn middelbare school, het Amsterdams Lyceum op het Valeriusplein, mijn eerste baantje bij het Sport Medisch Centrum op Olympiaplein, mijn eerste koophuis; al mijn herinneringen zijn hier. Mijn studies, mijn vrienden, en familie, mijn hele leven bevindt zich binnen een straal van vijf kilometer in Zuid. Ik heb een hele fijne jeugd gehad, en nu nog steeds een geweldig leven, dat betekent heel veel voor mij.”
