MILJUSCHKA WITZENHAUSEN: “MIJN OMA ZEI ALTIJD: INCASSEREN, ACCEPTEREN EN DOORGAAN.“
Geboren en getogen in Amsterdam, een zelfbenoemd verlengstuk van je keuken, en een weerbaarheid waar je u tegen zegt. Als iemand van aanpoten weet, is het presentatrice, tv-kok en succesvol ondernemer Miljuschka Witzenhausen (39) wel. Toch weet ze ondanks haar publieke succes met beide benen op de grond te blijven, mede dankzij haar afkomst. Met een blik op wat écht belangrijk is, haalt zij haar doorzettingsvermogen uit haar werk, kinderen, familie en vrienden.
Als er één plek is die haar direct terugbrengt naar vroeger, dan is het de Scheldestraat wel – de straat waar haar fijnste herinneringen huizen. Dat eerste baantje, die eerste zoen en de eerste keer dronken de stad ontdekken: die herinneringen brengen gelijk een glimlach op haar gezicht.
Kan je me meenemen naar je jongere jaren in Amsterdam?
“Ik ben geboren in de Kerkstraat en vrijwel direct naar Amsterdam-Oost verhuisd. Dat was midden in de tijd van de heroïnegolf, dus overal hingen blauwe lampen in metro’s en portieken. Het was toen een ontwikkelingsbuurt. Op mijn elfde verhuisden we naar de Scheldestraat, waar ik tot mijn negentiende woonde. Op de hoek zat het Vossiusgymnasium waar ik naar school ging, dat was een hele fijne tijd. Een echte Amsterdamse jeugd, zoals ze zeggen. Veel fietsen, markten afstruinen en het nachtleven ontdekken.“
Hoe vond je het om op te groeien in Amsterdam?
“Ik ken natuurlijk niet anders, maar ik ben achteraf ook heel dankbaar dat ik hier heb mogen opgroeien. Vooral door de diversiteit – zeker in Oost – leerde ik via mijn smaakpapillen allerlei culturen kennen. Ik kan me niet voorstellen dat een straat níet alle kleuren van de regenboog heeft, qua seksualiteit, huidskleur of smaak. Buiten de stad was het vaak toch anders. Niet per se negatief, maar wel minder kleurrijk.“
En wat heb je allemaal moeten doen om te komen waar je nu inmiddels bent?
“Dat vind ik altijd een moeilijke vraag. Succes draait niet alleen om hard werken, maar ook om timing en geluk. Vaak hoor ik mensen zeggen, ‘als je maar hard genoeg werkt, dan kom je er wel!’ Dat is deels waar, maar als de rest niet meezit, dan lukt het niet. Voor mij is die authenticiteit behouden ook erg belangrijk. Ik doe alleen wat bij mij past. Ik heb er ook bewust voor gezorgd dat ik alles zelf in de hand heb. Het brengt de nodige risico’s met zich mee, maar hierdoor voel ik me wel het meest vrij.“
Hoe belangrijk is die vrijheid voor jou?
“Vrijheid is voor mij de basis voor alles. Dus volhouden, vastbijten en dicht bij jezelf blijven. Het lastige is dat je jezelf telkens opnieuw moet uitvinden, dat is natuurlijk doodeng. Maar het gaat mij niet zozeer om mijzelf. Dat is ook waarom eten altijd de hoofdrol heeft. Mijn festival DiscoDip is bijvoorbeeld echt een manier om al die mensen online een keer bij elkaar te krijgen en samen iets te ervaren. Ik ben als het ware een soort levende gebruiksaanwijzing geworden in de keuken, en ook mijn kledinglijn die ik weer aan het opstarten ben gaat van
maat 36 tot en met 56. Al deze dingen zijn hulpmiddelen om vrouwen in welke maat dan ook fijn te laten voelen. Daar ben ik het meeste mee bezig.“
Wat heb je vanuit huis meegekregen waar je nu nog profijt van hebt?
“Die komen van mijn oma en moeder. Mijn oma zei altijd: ’Incasseren, accepteren en doorgaan.‘ Er gebeuren zoveel dingen in je leven waar je geen grip op hebt. Die moet je leren incasseren, accepteren en dan moet je weer door. Verder heb ik geleerd dat je altijd dicht bij jezelf moet blijven – en hoe waardevol het is om de vrijheid te hebben om dat ook echt te kunnen. Ik kom uit een familie waarin mijn oma alle hoeken van de kamer te zien kreeg door haar man, vier kinderen had en nergens heen kon. Het voorrecht van onze generatie dat je je eigen carrière kan hebben, dat je hard mag werken, die vrijheid mag je jezelf nooit laten ontnemen. En mijn moeder heeft mij altijd geleerd dat je nooit bij de pakken neer moet gaan zitten. Je mag heus wel eens verdrietig zijn, maar je moet altijd door.“
Waar ben je gaandeweg achter gekomen tijdens je carrière?
“Ik heb ergens een diepgeworteld vertrouwen in mezelf dat ik het altijd wel klaar kan spelen. Ik heb al een paar keer gedacht, “zo, nou, sta ik hier, hoe los ik dit op?“ En toch lukt het iedere keer. Maar ik voel me ook nergens te goed voor. Dus als ik morgen achter de kassa moet gaan zitten of toiletjuffrouw moet worden, dan interesseert mij dat geen bal. Zolang ik het naar mijn zin heb, geld kan verdienen en samen met mijn kinderen kan eten. Succes is allemaal leuk en aardig, maar hetgeen waar het om draait in het leven is herinneringen maken met de mensen waarvan je houdt. Dat klinkt misschien cliché, maar is wel zo.“
Hoe merkte je dit?
“Dit is wel iets wat je diep van binnen weet. Ik had dat altijd in mijn hoofd, als ik dat zou bereiken, dan zou ik gelukkig zijn. Toen was ik daar, en toen was dat natuurlijk helemaal niet zo. Ik kreeg eerder een soort klap, dat je denkt, ‘Huh, nu had ik toch gelukkig moeten zijn?’ Dus dat besef komt met de tijd. Toen de kinderen klein waren, heb ik er bewust voor gekozen om thuis te blijven. In die tijd heb ik hele mooie herinneringen gemaakt, maar er moest toch weer brood op de plank komen. Half werk is niks voor mij, ik ga altijd van 0 naar 100.“
Als je jezelf twintig jaar terug een advies mocht geven, wat zou je dan tegen de jongere Miljuschka zeggen?
“Je kan iemand nog zo veel advies geven, maar iedereen gaat door zijn of haar eigen fase heen. Ik ga bijvoorbeeld nu die 40-fase in. Dat is voor vrouwen nogal een ding. Niet zo zeer vanwege de leeftijd, maar vooral vanwege de lichamelijke impact. Ik heb kinderen, twee grote relaties gehad, dan kom je op een gegeven moment in een fase waarin je jezelf ook wat tijd gaat gunnen. Twintig jaar geleden was ik negentien, net begonnen bij TMF, het enige wat ik hoopte was dat ik dun genoeg was, en dat ik hard genoeg mijn best deed. Vooral proberen in het perfecte plaatje te passen. Ik had altijd wel wat meer lak dan de rest, maar mijn zelfbeeld leed hier wel onder. Ik zou willen dat ik tegen mezelf had kunnen zeggen, laat het lekker los, je hebt een heerlijk lichaam. Eet die McNuggets vooral, en chill.“
Benieuwd naar het hele interview met Miljuschka Witzenhausen? Lees het in de Zie Oud Zuid van mei.
Advertentie
