OP DE THEE BIJ: CREATIEF CONFETTIKANON TANJA SOETER
ELKE MAAND GAAT TATUM DAGELET OP DE THEE BIJ EEN INTERESSANTE, BEROEMDE OF BERUCHTE BEWONER VAN ZUID.
Aan de steigers van het IJsbaanpad dobbert een rij woonarken in het hart van Amsterdam-Zuid. Eén van de gelukkige bewoners is Tanja Soeter (51). Haar woonboot is zo stijlvol ingericht dat het meteen duidelijk is: hier woont een creatief brein. En ja hoor, Tanja is creative & design director en ontwierp onder andere de bekende Jumbo Smiley-tas tijdens de coronaperiode, een tijd waarin mensen veel behoefte hadden aan positiviteit. Met haar bedrijf ByeLove heeft ze een bijzondere missie: het ontwerpen van urnen die troost bieden. Tijdens de thee vertelt Tanja hoe dit idee is ontstaan en al snel hebben we het over grote thema’s als de dood, de liefde en de rol van hartjes – die voor Tanja een speciale betekenis hebben.
Met wie woon je op deze unieke plek?
“Soms woon ik hier alleen, soms met z’n tweeën en soms met z’n zessen of zelfs meer, want de kinderen hebben inmiddels ook aanhang. Ik heb drie kinderen die allemaal nog thuis wonen, mijn man – die deels in Antwerpen woont – en een pluskind. Ik ben nu zes jaar met mijn man en we hebben ook nog steeds een woning in Antwerpen, waar we regelmatig zijn. We wonen dus eigenlijk op twee plekken. Het fijne daaraan is dat we soms ook onze eigen ruimte hebben. En als we in Antwerpen zijn hebben mijn twee oudste kinderen, die al volwassen zijn, ook even hun eigen plek. Want iets voor hen vinden in Amsterdam is bijna onmogelijk, tenzij je een godsvermogen kunt betalen. Hier in huis is het dus óf een rustige, kleine bubbel óf een levendig, uit elkaar knallend geheel. Dat contrast vind ik juist heel leuk.”
Sinds wanneer ben jij een Schinkel woonbootbewoner?
“Nu zo’n acht jaar. Mijn ex en ik wilden hier heel graag wonen, het is een erg tof rafelrandje van de stad, nog een beetje on-aangeharkt. Destijds zijn we briefjes gaan uitdelen aan alle bewoners, om te laten weten dat we interesse hadden. Het is hier ontzettend gewild, maar uiteindelijk is het gelukt en kwam er een ligplaats te koop. Op Urk hebben we toen een nieuwe ark laten bouwen. Na onze scheiding ben ik hier blijven wonen met de kinderen. Mijn ex woont nu twee steigers verderop, ook op een woonboot. Zo kunnen de kinderen makkelijk heen en weer, in de zomer zelfs op de sup. Ideaal!”
Waar kom je oorspronkelijk vandaan?
“Ik kom uit de Achterhoek, van een echte boerderij, met koeien, varkens en kippen. Een heel fijne plek om op te groeien, middenin het groen. Mijn ouders waren hardwerkende boeren, die nooit op vakantie gingen. Het was een leven waarin creativiteit eigenlijk geen plek had. Maar op mijn 17de besloot ik: ik wil eruit, de wijde wereld in. Dus ik vertrok en ging kunstonderwijs volgen.”
Een echte boerendochter ben jij dus!
“Dat kun je wel zeggen. Ik vind dat best een goede potgrond. Maar mijn ouders hadden een andere toekomst voor mij in gedachten: ze vonden dat ik juf of zuster moest worden, of hooguit naar Schroevers kon gaan. Dat was allemaal niks voor mij. Ik wilde iets creatiefs doen. In ons dorp was er één iemand die naar de kunstacademie ging. Die droeg alleen maar gele kleren en liftte tussen de dorpen. Voor mijn ouders stond kunstenaar worden gelijk aan ‘gek’.”
Toch heb je jouw eigen pad gekozen…
“Ja, ik heb een soort eigenwijsheid die heel consistent is. Ik weet heel duidelijk wat ik wel en niet wil. Eerst studeerde ik commerciële vormgeving in Nijmegen, en op mijn 21ste verhuisde ik naar Amsterdam. Ik liep stage bij een decorbouwer, werkte bij de film en later bij Joop van den Ende. Uiteindelijk was ik vijf jaar creatief directeur bij HEMA. Tegenwoordig ben ik freelancer, en kan ik mijn creativiteit volledig kwijt in alle projecten die ik doe.”
Wat houdt jouw werk als creative designer in?
“Mijn werk draait om het bedenken van wat er in de toekomst nodig is. Zo ontstond ook het idee voor ByeLove. Samen met een oud-collega van HEMA – inmiddels zijn we dikke vriendinnen – fantaseerden we over hoe we de wereld van rouw konden veranderen. Die wereld is vaak donker, zwaar en eng om over te praten. Terwijl de dood juist een onderdeel is van het leven, één van de weinige zekerheden die we hebben.
Ik had net een indrukwekkende uitvaart meegemaakt, georganiseerd door creatieve mensen. Het was zo warm, mooi en persoonlijk. Ik dacht: dit zou voor iedereen mogelijk moeten zijn. Dat stond in schril contrast met de dood van mijn opa en oma, die bij ons inwoonden op de boerderij. Ik herinner me hoe zwaar en stug een afscheid kan zijn, zeker in geloofsgemeenschappen. Met ByeLove wilden we het lichter maken. Het moest iets zijn dat mensen helpt op een kwetsbaar moment. Eerst dachten we aan het ontwerpen van een crematorium – één waar je juist wél wilt zijn. Maar uiteindelijk realiseerden we ons dat onze kracht in producten ligt. Zo kwamen we op het idee om urnen te ontwerpen en produceren.”
Benieuwd naar het hele interview? Lees de ZOZ – Zie Oud Zuid van februari.