RUUD DE WILD: “IK WIL GEWOON MEZELF ZIJN”
Je zou een boek kunnen vullen over het leven van Ruud de Wild, maar echt rock-’n-roll noemt ‘ie zichzelf niet. Eerder een creatief man die vergeten is volwassen te worden. Die ondanks kleerscheuren en struikelingen nog steeds volop in het leven staat. Zowel door zijn gezondheid als door het leven zelf. Maar bovenal is hij aan het einde van de dag een positief mens. “Ik heb een hekel aan zure mensen, dus dat zit niet in mij.”
We treffen elkaar bij Van Beek Art Supplies, waar Ruud kind aan huis is. Want wat niet iedereen weet, is dat de zeer gewaardeerde radio-dj, die al jarenlang de best beluisterde middagshow op zijn naam heeft staan, een niet aflatende passie voor kunst koestert. Sterker nog: hij zwaait langer met een penseel dan dat hij achter de knoppen in Hilversum zit. Zijn recent gerenoveerde woning, een vleugje Parijs verscholen in de luwte van De Pijp, vormt het canvas voor spontane momenten met zijn kinderen, die hij nu dichter bij zich heeft dan ooit. We schuiven aan in de prachtige leefkeuken, waar Ruud een inkijkje geeft in de levenslessen die hem hebben gevormd.
Je bent opgegroeid in een gelovig nest, hoe was dit voor jou?
“Strenggelovig zijn is net zoiets als zwaar weer. Je bent alleen maar geconcentreerd op datgene en ziet niet meer wat er verder om je heen gebeurt. Je bent alleen maar bezig met overleven. Dat is overigens altijd de eigenschap van extreem gefocust bezig zijn met iets. Dat zie je ook bij andere extreemgelovigen. Ze gaan er zo in op dat ze het vermogen verliezen om open te staan voor andere perspectieven en meningen.”
Kwam je daar wel tot je recht?
“Nee, maar ik denk dat water uiteindelijk altijd zijn weg vindt, goedschiks of kwaadschiks. En dat is ook wat er bij mij is gebeurd. Ik geloof dat je vanaf je geboorte al een bepaalde persoonlijkheid en karakter hebt en dat het er vroeg of laat een keer uitkomt. Dus volgens mij word je dat niet door iets. Dat zit al in je.”
We kunnen misschien stellen dat je daar niet helemaal jezelf kon zijn, was kunst voor jou een manier om jezelf te kunnen uiten?
“Ja, kunst bestaat al veel langer in mijn leven dan media. Ik kom uit een drukkersfamilie en ben regelrecht opgegroeid aan een drukpers, waar het allemaal is aangewakkerd. Papier vind ik zoiets moois. Hoe de drukinkt erop ligt, de diepte, de vormen, de geur. Hoe dat allemaal samenkomt; daar word ik helemaal wild van.”
Is kunst dan ook waar je hart meer ligt?
“Nou kijk, radio is gek genoeg introvert, je bent veel meer een karikatuur en een doorgeefluik van andermans emoties. Het is een vluchtige wereld, en kunst is heel anders. Kunst is heel extrovert, je bent veel breekbaarder. Met radio kun je er altijd wel een draai aangeven, maar met kunst maak je iets en daar moet je voor staan. Je kunt niet zeggen: ‘Ik vergiste me, het is wat het is.’ Als je goed naar kunst kunt kijken, kun je veel over iemand ontrafelen, en dat vind ik interessant. Hoe staat iemand, wat voor kleuren zijn er gebruikt, is het strak of beeldend? Al die aspecten vind ik mooi om te proberen te doorgronden zonder dat iemand zijn verhaal hoeft uit te leggen. Want ik vind het ook gelul dat alle schilderijen altijd maar een betekenis moeten hebben. Soms is het werk ook gewoon mooi.”
En waar sta jij voor?
“Dat je bij mij altijd weet wat de boven- en onderkant is. Toch vind ik het woord ‘kunstenaar’ nog altijd ingewikkeld. Ik heb al mijn werk vanaf 1986 weggegooid, ook de schetsen. Want ik dacht, als iemand dit vindt schaam ik me kapot. Dan heb ik mezelf alweer ingehaald. Ik ben heel streng voor mezelf, dat is wel vermoeiend. Ik wil blijven innoveren, op alle vlakken. Bovenal hou ik gewoon van mooie dingen maken. Kunst en radio lijken wat dat betreft wel op elkaar, omdat ik altijd iets vanuit mijn hart maak.”
Hoe is het radiomaken in jouw leven gekomen?
“Door de kunst. Toen ik heel jong was, maakte ik logo-ontwerpen, en zo kwam ik bij de AVRO terecht. Ik maakte voor iemand een logootje en later het ontwerp van het draaiboek. Radiomaken deed ik weleens bij illegale stationnetjes, dat vond ik altijd heel interessant. Maar ik heb helemaal geen verstand van mengtafels. Al mijn collega’s hebben studio’s thuis, ik ben de enige die dat niet heeft.” Interviewen is natuurlijk ook weer een vak apart. “Dat vind ik leuker, en dat is gek genoeg geen valse bescheidenheid. Ik stel graag vragen en ben oprecht nieuwsgierig naar anderen: hun denkwijze, hoe ze leven. Waarom neem je elke dag de trein van kwart over en waarom eet je yoghurt? Zulke dingen vind ik fascinerend. Misschien wil ik daarmee zelfs begrijpen waarom wij mensen doen wat we doen. Voor mij voelt het soms als een levensles: alles willen weten van iedereen. Vooral mensen met een leven waarbij ik me weinig kan voorstellen, intrigeren me enorm.”
Waar ligt echt jouw kracht?
“Oh, dat moet je niet aan mij vragen, dat vind ik lastig. Maar goed, het programma (De Wild in de Middag, red.) staat niet voor niets al zo lang op nummer één – de luisteraars vinden het blijkbaar leuk genoeg.
Ik doe geen concessies en leef volgens voortschrijdend inzicht. Voor mij is niks heilig, en zo maak ik ook radio: ik beweeg mee met de tijd. Ik denk dat ik tijdloos leef. Leeftijd, labels, jaartallen – daar doe ik niet aan. Ik laat me niet leiden door wat de wereld vindt, ik wil gewoon mezelf zijn.”
Zou je jezelf als rock-’n-roll beschrijven?
“Nee, ik weet niet eens wat het is.”
Wat denk je dat het is?
“Drugs, nachten doorhalen, gitaarspelen, denk ik. Maar nee, ik speel geen gitaar en ken slechts drie akkoorden op de piano. Ik ben eigenlijk heel vanilla. Ik hou van goede wijn en lekker eten, maar het nachtleven trekt me niet. Om half twee ben ik gewoon moe. Ik sta liever vroeg op om te sporten. Misschien heeft dat ook te maken met mijn verleden: ik heb behoorlijke kanker gehad en dat voelt als een waarschuwing. Het heeft mijn prioriteiten veranderd.”
Sta je daardoor anders in het leven?
“Ja, ik leef nu een leuker leven, denk ik. Toen ik eenmaal hoorde hoe erg het eigenlijk was, besefte ik dat het heel anders had kunnen aflopen. Dat heeft voor mij echt iets veranderd. Misschien is dat ook de reden waarom ik niet zuur wil zijn. Je moet altijd blijven lachen, hoe moeilijk dingen soms ook zijn.”
Benieuwd naar het hele interview met Ruud de Wild? Lees het in de Zie Oud Zuid van december.