ZUID’S TROUWE VIERVOETERS: THE PACK
Een golf van blijdschap overspoelt me als ik het Vondelpark binnenloop. Zeven honden, elk uniek in vorm en maat, rennen als dolle vrienden op me af, hun staarten vrolijk kwispelend. Pien, ervaren pack walker en hondenoppas, roept de groep met een brede glimlach bij elkaar. We wachten nog even op Nugget, die er op zijn eigen tempo rustig achteraan hobbelt. Dan geeft Pien het sein, en als één grote, enthousiaste horde steken alle viervoeters keurig over. Het is duidelijk: Pien weet wat ze doet.
HOE HET BEGON
“Een paar jaar geleden kreeg ik tijdens het kickboksen een stevige schop tegen mijn hoofd, wat resulteerde in een hersenschudding. Terwijl ik trainde voor wedstrijden, voelde dit als een waarschuwing dat ik beter kon The pack stoppen. Ik zocht iets om me in vast te kunnen bijten, wat minder belastend voor mijn hoofd zou zijn en wilde ook financieel vooruit. Via een kennis hoorde ik over hondenoppassen. Opeens ging het balletje rollen en kon ik het een maand van iemand overnemen. Niet helemaal volgens plan; vanwege mijn herstel wilde ik het één keer proberen. Maar ik ging ervoor! En nu zijn we drie jaar verder en ben ik nooit meer gestopt!”
PACK WALKING & DOG SITTING
“Van maandag tot en met vrijdag wandel ik met de hondjes. Tussen half tien en half elf haal ik ze één voor één op, en lopen we samen naar het Vondelpark. Omdat ik geen busje heb, doen we alles te voet. Het leukste is dat de hondjes de route inmiddels zo goed kennen dat ze kwispelend de oprit van de ander oprennen. Als één van de honden een keer niet meewandelt, kijken ze me aan met een blik van: ‘Wat is de bedoeling hier?’ Naast pack walking pas ik ook op, af en toe voor een dag, maar ook voor langere tijd als de baasjes op vakantie zijn. Het hangt een beetje van de situatie af; soms neem ik de hondjes mee naar mijn huis, en andere keren blijf ik daar. Meestal ben ik in de middagen vrij, en ik overweeg nu die tijd te gebruiken om een kinderboek over de hondjes te schrijven.“
HONDJES UIT ZUID
“Als de baasjes hun eigen honden uitlaten, wandelen ze vaak door de buurt. Dat is altijd feest, want de honden komen elkaar regelmatig tegen. Het is dan een vrolijke boel: met kwispelende staarten en blije sprongetjes rennen ze op elkaar af, als oude vrienden die elkaar weer zien. Terwijl de honden samen spelen, raken de baasjes aan de praat en ontdekken ze dat hun viervoeter ook met mij meeloopt. Zo is er een gezellige mini-community ontstaan van de Hondjes uit Zuid.”
GROOTSTE UITDAGING
“Soms lig ik er weleens van wakker dat ik met andermans honden op pad ben, het zijn toch hun kindjes. Ik heb een keer meegemaakt dat een hond heel erg schrok van een paard. Ik leer de honden steeds beter kennen en weet inmiddels welke hond waarop reageert, maar dat is ook een kwestie van tijd. Deze hond rende in een rechte lijn naar de uitgang van het Vondelpark. Zó overtuigd dat ik al dacht en vooral hoopte dat hij naar huis zou rennen. Ik heb zijn baasjes gebeld en gelukkig was dat inderdaad het geval. Dat soort onvoorspelbare momenten vind ik af en toe wel spannend.”
ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE
“De hondjes geven mij zoveel warmte en liefde. Ze houden me soms zelfs een spiegel voor. Als ik een keer niet lekker in mijn vel zit bijvoorbeeld, geeft dat af op de hondjes. Zij voelen dit en daardoor word ik me bewust van mijn houding, daar leer ik dan weer van. Inmiddels ben ik helemaal hersteld van mijn hersenschudding. Natuurlijk ben ik nog wel eens overprikkeld, zoals iedereen dat is. Maar ik heb geleerd om de rust te vinden en écht in het moment te zijn. Daarom vind ik dit zo fijn, de honden praten niet, ze zijn er gewoon.”